Erime Sıcaklığı Kaç Derece?
Bazen bir olayın ya da bir kişinin hayatınıza girmesi, bir buzu eritmek gibi olur. Hani o çok sert, soğuk ve bir türlü kırılmayan buz var ya, işte o anın sıcaklık noktası vardır. Belki de her şey, birdenbire o sıcaklıkla değişir. Erime sıcaklığı, tam olarak böyle bir şey. Ne zaman, nerede, nasıl eriyeceğini bilmediğiniz bir duygunun sıcaklığı… İşte ben, bu sıcaklık noktasında kaybolduğum bir gün, hayatımın en büyük hayal kırıklığını yaşadım.
Buzlar Çözülmeden Önce
Bir kış günüydü. Kayseri’de kar yağıyordu, kar taneleri usulca yere düşerken her şey sessizdi. Gecenin soğuğunda, her şey buz gibi hissediliyordu, ama bir yanda da içimde bir sıcaklık vardı. Uzun zamandır birinin kalbimi ısıtmasını bekliyordum. Belki de o gün o sıcaklık noktasıyla tanışacağımı düşündüm. Ama bu sefer, karanlıkta bir şeylerin değişeceğini hissediyordum.
Bazen insanlar, birinin size bir şeyler hissettirmesi için bir anı bekler. Bir bakış, bir gülümseme, belki de sadece bir “merhaba” yeterlidir. Ve ben de öyle bir anı bekliyordum. O soğuk gecede, bir kafenin penceresinden dışarıya bakarken, aradığım sıcaklığı tam da o anda hissettim. Ama anın sıcaklığı, beklediğim gibi değildi. O sıcaklık, kalbimi eritecek kadar güçlü değildi.
Erime Sıcaklığı ve O Anın Gerçekliği
Erime sıcaklığı, aslında bir şeyin yavaşça değişmeye başladığı andır. Ama bu değişimin, çoğu zaman ne kadar zor olduğunu fark edemeyiz. O gün, o kişinin söyledikleri bana çok anlamlı gelmişti. Ancak, onun gözlerindeki soğukluk, kalbimi bir an da olsa dondurmuştu. Anlayamadım, ne olduğunu… Çünkü ben o anda ona tüm kalbimi açmıştım. Gerçekten hissettiklerimi, içimdeki sıcaklığı paylaşmak istemiştim. Ama o sıcaklık, eriyip kaybolmuştu.
Erime sıcaklığı, tam olarak neydi? O anı düşündükçe, kalbimin gerçekten ne kadar kırıldığını fark ettim. O kişi, bana her şeyin ne kadar güzel olacağına dair umut vermişti. Ama işte, umut dediğimiz şey, buz gibi bir yolda yürürken düşen bir kar tanesi gibi eriyip gitmişti. Bir hayal kırıklığıydı; tam da o anın içinde.
O Sıcaklıkta Kaybolan Bir Anı
O geceyi hatırlıyorum, sokak lambalarının altındaki karın üzerinde iz bırakan ayaklarım gibi… Kaybolmuş bir anıydı, ama ne kadar kaybolmuş olduğumu bilemiyordum. O kişiyle birlikte olmanın verdiği heyecan, kalbimde erimeye başlayan bir sıcaklık hissettiriyordu. Ama o sıcaklık, bana sadece birkaç dakika sürdü. O gün öğrendim ki, kalbin erimesi, her zaman hayal ettiğiniz gibi olmayabilir. Ve belki de her şey, tam istediğiniz zaman gerçekleşmeyebilir.
Erime sıcaklığı, bazen aniden gelir. Ama bazen, o anı sabırla beklemeniz gerekir. İşte o gece, ben de bekledim. Sabırla bekledim. Ancak sonunda, kalbimin erimeye başladığını fark ettiğimde, artık her şey çok geçti. Gerçek şu ki, bazen her şey istediğimiz gibi olmayabilir.
Sonuçta Ne Oldu?
Erime sıcaklığı kaç derece? Sanırım o an bir dereceyi geçti… Ama o derece, bana hiç de sıcak gelmedi. Çünkü bir şey erirken, bazen o sıcaklık yerine soğukluğu hissedersiniz. O anı beklerken hissettiklerim, sadece hayal kırıklığı ve kaybolan umutlarla doluydu. Bir zamanlar bana çok sıcak gelen bir şeyin, soğuduğunu görmek, insanın içini üzüyor. Bazen işler, planladığınız gibi gitmez. Ama belki de en büyük ders, erime sıcaklığını hissettikten sonra, yeniden donmamak üzere kalkmaktır.
Her şeye rağmen, o günün sonunda düşündüm ki: Erime sıcaklığı ne kadar yüksekse, soğukluğu o kadar derindir. Ama bazen, soğukluğu kabullenmek, en güzel çözüm olabilir.